Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 1 of 42
`Case 1:19-cv-11586—FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 1 of 42
`
`EXHIBIT 2.G
`
`EXHIBIT 2.G
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 2 of 42
`
`
`
`
`Date: July 15, 2021
`
`
`To whom it may concern:
`
`This is to certify that the attached translation from Dutch and into English is an accurate representation
`of the documents received by this office.
`
`
`The document is designated as:
`• Select Excerpts from Kamerstukken II 2005-2006 30392
`
`
`Alexander Danesis, Project Manager in this company, attests to the following:
`
`“To the best of my knowledge, the aforementioned documents are a true, full and accurate translation
`of the specified documents.”
`
`
`
`_________________________________
`Signature of Alexander Danesis
`
`
`
`
` The Leader in Global IP Solutions
`
`
`
`www.morningsideIP.com
`
`
` info@morningsideIP.com
`
`
`CERT-05, 2019-Mar-21, V2
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 3 of 42
`
`House of Representatives of the Netherlands 2
`
`2005–2006 Session
`
`
`
`30 392
`
`No. 3
`
`
`
`
`
`
`Amendment of the Dutch Code of Civil
`Procedure, the Copyright Act 1912, the Related
`Rights Act, the Database Act, the Trade Name
`Act, the Act of 28 October 1987 setting out
`rules on the protection of original topographies
`of semiconductor products (Dutch Law Gazette
`484), the Seeds and Planting Materials Act
`2005, and the Agricultural Produce (Quality
`Control) Act to implement Directive No.
`2004/48/EC of the European Parliament and the
`Council of 29 April 2004 on the enforcement of
`intellectual property rights (PbEG L 195)
`
`EXPLANATORY MEMORANDUM
`
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 4 of 42
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`
`Article 1019a
`
`Article 6 of the Directive involves demanding evidence in infringement
`cases whereby one of the parties has sufficiently supported his claims with
`reasonably available evidence, but he needs further evidence to
`substantiate one or more of the claims, which evidence is under the control
`of the defendant. It is thus necessary to have a real claim, whereby an
`infringement has been made sufficiently plausible for the time being and
`whereby, for instance, the precise nature or the scope of the infringement
`cannot be determent without supplementary evidence.
`Although various possibilities already exist in the Dutch Code of Civil
`Procedure in favor of collecting evidence, none of them fully satisfies Article
`6 of the Directive. Thus Article 22 grants the judge the authority at any stage
`of the proceedings to order the parties to explain specific arguments or to
`submit specific documents having a relationship to the case, but this is a
`discretionary authority of the judge, while the Directive requires
`establishing an authority for the claimant. Moreover, Article 22 merely deals
`with the relationship between the parties in the case, while Article 6 of the
`Directive can also relate to requesting evidence that is under the control of
`third parties. Pursuant to Article 162, the judge can, in the course of a case,
`upon petition or ex officio, order the parties to disclose books, documents,
`and texts that they must keep, make, or store pursuant to the law. This
`provision is too limited in extent because it only applies to a specific
`category of texts. In addition, there are also possibilities such as preliminary
`hearing of witnesses and on-site inspection (Article 201) to obtain
`information, but these also do not fully satisfy the intent of Article 6 of the
`Directive.
`The article that most closely approaches the intent of Article 6 of the
`Directive is Article 843a. A person who has a legitimate interest therein can,
`at his own expense, demand copying or excerpting of specific documents
`relating to a legal relationship to which he is a party from a person who has
`these documents at his disposal. According to the legislative history
`(Kamerstukken II 1999/2000, 26 855, No. 5, p. 78–79), this also covers an
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 5 of 42
`
`obligation arising from tort. Therefore, an explicit connection is also sought
`to Article 843a by indicating in Article 1019a on which points in matters of
`intellectual property Article 843a is supplemented. As confirmation of what
`was reported earlier in the legislative history, it is stated in Article 1019a,
`first paragraph, that an obligation arising from tort due to infringement of
`an intellectual property right is deemed to be a legal relationship as set
`forth in Article 843a. An important addition to Article 843a is the possibility
`of not just being able to demand inspection, copying, or excerpting of
`documents, but also submission of other material evidence that is under the
`control of the counterparty (Article 1019a, second paragraph). In case of
`proceedings relating to intellectual property rights, the issue is, after all,
`primarily about infringing objects: CDs, articles of clothing, toys, perfume
`articles, etc. Deviating from Article 843a, first paragraph, the costs of the
`inspecting, the copying, the excerpting, or the submission pursuant to the
`Directive will be processed pursuant to Article 1019h, which implements
`Article 14 of the Directive on the costs related to the proceedings. They
`should ultimately be paid by the losing party. The decision on the costs of
`this measure will have to be deferred until the judge can rule on the
`infringement and the total award of costs.
`Article 1019a, third paragraph, regulates the protection of confidential
`information as a reason to deny this claim. According to the conclusion of
`the first full sentence of Article 6, first paragraph, of the Directive, a judge
`can order the submission of evidence subject to protection of confidential
`information. Article 843a, third paragraph, already recognizes the
`confidentiality obligation by virtue of office, profession or relationship and
`remains applicable, but Article 1019a, third paragraph, is broader.
`Admittedly, the practice already exists that information is only provided to
`the attorneys, for instance when the infringer has been ordered to write to
`his customers with the request to return infringing goods. The address files
`that can be used to check whether these letters were in fact written are
`relinquished to the attorney, who is not permitted to allow his client to see
`this competition-sensitive information. However, then the phase of
`execution of the judgment occurred. Article 6 of the Directive deals with the
`collection of evidence for the purpose of determining whether an
`infringement occurred. It is not customary in civil proceedings to only make
`evidence available to the attorneys of the parties and to the judge (Article 6
`of the European Convention for the Protection of Human Rights and
`Fundamental Freedoms (ECHR)). One of the possibilities is indeed that the
`judge forbids the parties from communicating information from a
`proceedings to third parties pursuant to Article 29. However, Article 6 of the
`Directive should generally relate to information that is also confidential with
`respect to the counterparty and Article 29 does not provide for this. The
`principle of Article 6 ECHR, that all parties to a proceedings must have the
`same information available, allows little other space than to deny a claim as
`set forth in Article 1019a insofar as protection of confidential information
`cannot be guaranteed. The third paragraph of Article 843a remains
`applicable because an appeal to a confidentiality obligation by virtue of
`office, profession, or relationship must be respected.
`The fourth paragraph of Article 843a has been declared inapplicable to
`proceedings dealing with intellectual property rights. Because of this
`paragraph, the defendant is authorized not to satisfy the claim for good
`cause or for the reason that due process is guaranteed even without
`providing the requested documents. This provision has more significance
`under substantive law, which derives from the circumstance that Article
`843a is applicable both within and outside of a case. The Directive, on the
`other hand, relates to formal procedural law, whereby a ground for refusal
`for the judge fits better than an authority for the defendant. Incidentally, it
`should always be part of the judge’s deliberations to deny the claim
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 6 of 42
`
`because there are weighty reasons or because due process is guaranteed
`even without inspection or submission. It is necessary to prevent this claim
`from turning into what are called fishing expeditions, which would put the
`claimant in a position to poke around in his competitor’s enterprise by
`requesting all sorts of “evidence”. This applies above all to the claim of
`Article 6 second paragraph of the Directive, which includes the possibility in
`case of infringement on a commercial scale to also order submission of
`banking, financial or commercial documents. This article already falls under
`Article 843a. Here as well, the award of costs pursuant to Article 1019h
`applies and the protection of confidential information. Further amendment
`is not necessary here. It is noted here, finally, that evidence pursuant to
`Article 1019a can also be requested for the benefit of a claim in
`counterclaim proceedings.
`Article 843a states that the claimant must have a legitimate interest in his
`claim. The “substantiation of its claim” for the claimant as listed in Article 6
`first paragraph of the Directive is such an interest. After all, Article 843a was
`written as an obligation to submit written evidence.
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 7 of 42
`Tweede Kamer der Staten-Generaal
`
`2
`
`Vergaderjaar 2005–2006
`
`30 392
`
`Aanpassing van het Wetboek van Burgerlijke
`Rechtsvordering, de Auteurswet 1912, de Wet
`op de naburige rechten, de Databankwet, de
`Handelsnaamwet, de Wet van 28 oktober 1987,
`houdende regelen inzake de bescherming van
`oorspronkelijke topografieën van
`halfgeleiderprodukten (Stb. 484), de Zaaizaad-
`en plantgoedwet 2005 en de
`Landbouwkwaliteitswet ter uitvoering van
`Richtlijn nr. 2004/48/EG van het Europees
`Parlement en de Raad van 29 april 2004
`betreffende de handhaving van
`intellectuele-eigendomsrechten (PbEG L 195)
`
`Nr. 3
`
`MEMORIE VAN TOELICHTING
`
`ALGEMEEN
`
`1. Doel en aanleiding
`
`Dit wetsvoorstel strekt tot implementatie van richtlijn 2004/48/EG van het
`Europees Parlement de Raad van de Europese Unie van 29 april 2004
`betreffende de handhaving van intellectuele-eigendomsrechten (PbEG
`L 195, hierna te noemen: de richtlijn).1 Het wetsvoorstel omvat een wijzi-
`ging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, de Auteurswet
`1912, de Wet op de naburige rechten, de Databankenwet, de
`Handelsnaamwet, de Wet houdende regelen inzake de bescherming van
`oorspronkelijke topografieën van halfgeleiderprodukten, de Zaaizaad- en
`Plantgoedwet 2005 en de Landbouwkwaliteitswet. De richtlijn beoogt de
`handhaving van intellectuele-eigendomsrechten te harmoniseren
`teneinde inbreuken op intellectuele-eigendomsrechten in het algemeen en
`grootschalige namaak (counterfeit)en piraterij in het bijzonder effectiever
`te kunnen bestrijden. Inbreuken hebben steeds vaker een grens-
`overschrijdend karakter en verschillen in nationale handhavings-
`regelingen zijn schadelijk voor de interne markt en bemoeilijken een doel-
`treffende bestrijding van inbreuk. Terwijl enerzijds de rechthebbende in
`diverse lidstaten op verschillende manieren en met verschillende proce-
`dures, maatregelen en rechtsmiddelen inbreuken moet bestrijden, kunnen
`inbreukmakers anderzijds gebruik maken van die verschillen door hun
`activiteiten te richten op landen waar de bestrijding ervan het minst doel-
`treffend is. Maar ook heeft de economie te lijden onder inbreuken op
`intellectuele-eigendomsrechten. Zij hinderen investeringen, innovatie en
`creativiteit en doen afbreuk aan het vertrouwen van het bedrijfsleven in de
`interne markt. Zonder afdoende handhavingsmogelijkheden dreigt het
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`1
`
`1 Het wetsvoorstel strekt tot implementatie
`van Richtlijn 2004/48/EG van het Europees
`Parlement de Raad van de Europese Unie van
`29 april 2004 betreffende de handhaving van
`intellectuele-eigendomsrechten (PbEG L 195).
`Uiterste implementatiedatum van de richtlijn
`is 29 april 2006. Voor verdere implementatie-
`aspecten zij verwezen naar de transpone-
`ringstabel aan het slot van deze memorie van
`toelichting.
`
`KST92530
`0506tkkst30392-3
`ISSN 0921 - 7371
`Sdu Uitgevers
`’s-Gravenhage 2005
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 8 of 42
`materiële recht inzake de intellectuele eigendom te verzwakken. Redenen
`voor de Europese Commissie om een voorstel in te dienen teneinde de
`civielrechtelijke handhaving te harmoniseren tot een hoog, gelijkwaardig
`en homogeen niveau van bescherming. De lidstaten dienen maatregelen
`te nemen teneinde de positie van de houder van een intellectueel-
`eigendomsrecht te versterken en de inbreukprocedures duidelijker en
`eenvormiger te maken.
`De richtlijn richt zich op de civielrechtelijke procedure. Zij regelt allereerst
`wie bevoegd is voor de civiele rechter de toepassing van de in de richtlijn
`gegeven maatregelen, procedures en rechtsmiddelen te verzoeken (arti-
`kelen 4 en 5). Vervolgens schrijft de richtlijn voor hoe bewijs van of andere
`informatie omtrent de inbreuk kan worden verkregen van de inbreuk-
`maker dan wel van derden en hoe bewijs kan worden beschermd door
`maatregelen zoals beslaglegging (artikelen 6, 7 en 8). Vervolgens geeft de
`richtlijn nadere regels voor voorlopige en conservatoire maatregelen,
`zoals een kort geding ter voorkoming van een dreigende inbreuk (artikel
`9). Wanneer inbreuk is vastgesteld, dient het mogelijk te zijn de inbreuk-
`makende zaken uit het handelsverkeer te doen halen en te vernietigen en
`een bevel tot staking van de inbreuk, tot schadevergoeding, proceskosten-
`veroordeling en publicatie van het vonnis te vorderen (artikelen 10 tot en
`met 15). Ten slotte draagt de richtlijn de lidstaten op de ontwikkeling door
`het bedrijfsleven van gedragscodes te stimuleren, teneinde inbreuken
`effectief te kunnen bestrijden door bijvoorbeeld (standaarden voor) tech-
`nische beschermingsmaatregelen af te spreken (artikel 17).
`De richtlijn bevat minimum-harmonisatievoorschriften: de lidstaten
`mogen aanvullende maatregelen treffen mits deze gunstiger zijn voor de
`rechthebbende (artikel 2, eerste lid). Uiterlijk op 29 april 2006 dient de
`richtlijn geïmplementeerd te zijn (artikel 20, eerste lid).
`De huidige Nederlandse wetgeving biedt de rechthebbende reeds een
`uitgebreid en doeltreffend instrumentarium om op te treden tegen
`inbreukmakers. Een aantal artikelen of onderdelen van artikelen uit de
`richtlijn behoeft geen uitvoering omdat de Nederlandse wetgeving er
`reeds in voorziet. Hieronder zal nader uiteengezet worden wanneer dat
`het geval is. Waar implementatie nodig is, wordt voorgesteld deze voor
`het grootste deel onder te brengen in een nieuwe titel 15 in het Wetboek
`van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) voor procedures betreffende
`intellectuele eigendom. Deze nieuwe titel zal van aanvullende toepassing
`zijn op alle civielrechtelijke procedures betreffende inbreuken op rechten
`van intellectuele eigendom. De algemene procesrechtelijke regels van het
`wetboek blijven van toepassing voor zover er in deze titel niet van wordt
`afgeweken. Daarnaast wordt voorgesteld de richtlijnbepalingen die
`betrekking hebben op de schadevergoeding en de aanverwante maatre-
`gelen die gevorderd kunnen worden teneinde de schade tengevolge van
`de inbreuk zoveel mogelijk te beperken of te herstellen, in de specifieke
`(hierboven genoemde) intellectuele-eigendomswetten te implementeren.
`Deze implementatie vindt plaats in het onderhavige wetsvoorstel waar het
`nationale wetgeving betreft, in een afzonderlijk voorstel van Rijkswet voor
`wijziging van de Rijksoctrooiwet 1995 wegens de afwijkende procedure
`voor rijkswetgeving en in een protocol tot wijziging van de Benelux-
`verdragen inzake het merken- en modellenrecht.
`Aangezien het wetsvoorstel mede betrekking heeft op de handhaving van
`de industriële-eigendomsrechten waarvoor het ministerie van Economi-
`sche Zaken eerstverantwoordelijk is, is dit ministerie nauw betrokken
`geweest bij het opstellen van dit wetsvoorstel.
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`2
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 9 of 42
`2. De voorgeschiedenis en het bestaande systeem van
`handhaving van intellectuele-eigendomsrechten
`
`2.1. Mondialeregelgeving
`
`Uitgangspunt van de richtlijn is de TRIPs-overeenkomst. Dit verdrag,
`voluit de Overeenkomst inzake handelsaspecten van intellectuele
`eigendom (AgreementonTraderelatedAspectsofIntellectualProperty,
`verder: TRIPs-overeenkomst), is een bijlage bij het Wereldhandelsverdrag
`dat op 15 april 1994 is gesloten tussen de lidstaten van de Wereldhandels-
`organisatie. Dit verdrag is voor Nederland op 1 januari 1996 in werking is
`getreden (Trb. 1995, 130 en Stb. 1994, 947). De TRIPs-overeenkomst geeft
`minimumstandaarden voor de bescherming van intellectuele-
`eigendomsrechten. Deze betreffen het bestaan, de reikwijdte en het
`gebruik van intellectuele-eigendomsrechten in het handelsverkeer. Het
`verdrag kent ook een hoofdstuk over handhaving van intellectuele-
`eigendomsrechten, waarbij rekening wordt gehouden met de verschil-
`lende rechtssystemen van de WTO-leden. De richtlijn is voornamelijk op
`dit hoofdstuk gebaseerd en dit verder aangevuld en versterkt ten gunste
`van de rechthebbenden. De tenuitvoerlegging van de TRIPs-overeenkomst
`door de lidstaten vertoont grote verschillen tussen de lidstaten, waardoor
`de houders van intellectuele-eigendomsrechten niet overal binnen de EU
`van een gelijk beschermingsniveau kunnen profiteren. Bovendien voorziet
`de TRIPs-overeenkomst niet in alle gewenste middelen tot handhaving en
`zijn sommige bepalingen facultatief.
`Ook het Unieverdrag van Parijs tot bescherming van de industriële
`eigendom uit 1883 en de Berner Conventie voor de bescherming van
`werken van letterkunde en kunst uit 1886, de oudste verdragen op het
`gebied van intellectuele-eigendomsrechten, bevatten een enkele bepaling
`inzake handhaving. Dit zijn met name bepalingen over beslaglegging (zie
`de artikelen 9 tot en met 10ter van het Unieverdrag en artikel 16 van de
`Berner Conventie). Ook andere verdragen die zien op afzonderlijke
`intellectuele-eigendomsrechten hebben vaak een algemeen artikel dat de
`handhaving moet waarborgen. Deze internationale verdragen zijn vrijwel
`allemaal ondergebracht bij de WorldIntellectualPropertyOrganization
`(verder: WIPO), een agentschap van de Verenigde Naties. Deze organisatie
`heeft inmiddels handhaving van intellectuele-eigendomsrechten ook als
`zelfstandig onderwerp op haar agenda gezet. Zij heeft een werkgroep
`opgericht ter ondersteuning van de verdragsstaten, en vooral de minder
`ontwikkelde verdragsstaten, bij de praktische aspecten van handhaving.
`Ook de WIPO heeft hiermee het belang van handhaving van intellectuele-
`eigendomsrechten onderkend.
`De douane speelt een grote rol op het gebied van handhaving van
`intellectuele-eigendomsrechten aan de grens. In 1952 werd de Internatio-
`nale Douane Raad in het leven geroepen, die in 1994 is omgedoopt tot
`Wereld Douane Organisatie (WDO). De WDO heeft de bepalingen uit de
`TRIPs-overeenkomst die betrekking hebben op maatregelen aan de grens
`(titel 4 uit deel III van de TRIPs-overeenkomst) uitgewerkt tot een in 1994
`verschenen model dat inpasbaar is in bestaande nationale douane-
`procedures. Het WDO-model komt overeen met de EG-Verordening (EG)
`nr. 3295/94 inzake piraterij (zie hieronder). Deze verordening gaat sinds de
`gewijzigde versies van Verordening (EG) nr. 241/1999 en Verordening (EG)
`nr. 1383/2003 verder dan het WDO-model.
`
`2.2. Europeseregelgeving
`
`Zoals in de vorige paragraaf is aangegeven, hebben de bepalingen over
`handhaving uit de TRIP’s-overeenkomst ook als inspiratiebron gediend
`voor de Europese anti-piraterijverordening uit 1986. Deze verordening is
`een aantal malen vervangen en herzien (Verordening (EG) nr. 3295/94,
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`3
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 10 of 42
`PbEG1994, L341, nr. 241/99, PbEG1999, L27 en nr. 806/2003, PbEG2003, L
`122), de laatste keer door verordening (EG) nr. 1383/2003 van de Raad van
`22 juli 2003 inzake het optreden van de douaneautoriteiten ten aanzien
`van goederen waarvan wordt vermoed dat zij inbreuk maken op bepaalde
`intellectuele-eigendomsrechten en inzake maatregelen ten aanzien van
`goederen waarvan is vastgesteld dat zij inbreuk maken op dergelijke
`rechten (PbEG2003, L196). De verordening heeft betrekking op handha-
`ving aan de buitengrenzen van de EU van het merken-, modellen-, octrooi-
`en auteursrecht, de naburige rechten en geografische aanduidingen en
`oorsprongsbenamingen. Doelstelling van de verordening is te verhin-
`deren dat zaken die inbreuk op deze rechten maken, op de interne markt
`terecht komen. Zij voorziet in een procedure waardoor een rechthebbende
`de douane kan verzoeken dergelijke zaken die zich bevinden in een
`douanebestemming (invoer, uitvoer, wederuitvoer en plaatsing onder een
`schorsingsregeling) tegen te houden. Daarnaast kan de douane ook
`ambtshalve optreden als zij namaak- of piraterijgoederen ontdekt.
`Sinds 1 april 1996 is het mogelijk een Gemeenschapsmerk te registreren
`bij het «Bureau voor Harmonisatie binnen de interne markt» (naar de
`Engelse afkorting doorgaans aangeduid als het OHIM) te Alicante.
`Daarmee kan bescherming van een merk voor de gehele Europese Unie
`verkregen worden. Op grond van de Gemeenschapsmerkenverordening
`(nr. 40/94, PbEG1994, L11, laatstelijk gewijzigd in 2004 door Verordening
`nr. 781/2004, PbEG2004, L123) is het mogelijk via een nationale rechtbank
`een verbod op inbreuk te vorderen voor alle EU-landen waar de inbreuk-
`maker actief is. Een dergelijke grensoverschrijdende uitspraak vereenvou-
`digt in grote mate het civielrechtelijk optreden tegen inbreuk. De verorde-
`ning bepaalt dat in een inbreukprocedure inzake een Gemeenschapsmerk
`dezelfde voorlopige en beschermende maatregelen kunnen worden
`gevraagd als het nationale recht kent voor nationale merken, ook als een
`rechtbank van een andere lidstaat krachtens de verordening bevoegd is
`om kennis te nemen van het bodemgeschil. De Gemeenschapsmodellen-
`verordening (nr. 6/2002, PbEG2002, L3) en de Gemeenschapskwekers-
`rechtverordening (nr. 2100/94, PbEG1994, L 227) kennen een gelijke struc-
`tuur van rechtssysteem en handhaving als die van het
`Gemeenschapsmerk.
`Sinds 1992 bestaat er ook een EU-brede bescherming van geografische
`aanduidingen en oorsprongsbenamingen (Verordening nr. 2081/92, PbEG
`1992, L208). Oorsprongsbenamingen beschermen het gebruik van namen
`van een streek of plaats in relatie tot producten die uit de desbetreffende
`streek komen en waarvan de kwaliteit of kenmerken hoofdzakelijk zijn toe
`te schrijven aan het geografische milieu (zowel natuurlijke als menselijke
`factoren) en waarvan de productie in het geografische gebied geschiedt.
`Geografische aanduidingen beschermen het gebruik van namen van een
`streek of plaats in relatie tot producten die geproduceerd, verwerkt of
`bereid zijn in die streek of plaats en waarvan een bepaalde hoedanigheid,
`de faam of een ander kenmerk aan deze geografische oorsprong kan
`worden toegeschreven. Na registratie is de aanduiding beschermd tegen
`gebruik ervan door producenten die niet in het geografische gebied
`gevestigd zijn en van wie de producten niet aan de gestelde eisen
`voldoen.
`
`2.3. Nationaleregelgeving
`
`De handhaving van intellectuele-eigendomsrechten kan zowel op civiel-
`rechtelijke als strafrechtelijke wijze plaatsvinden. Het is in Nederland in
`eerste instantie aan de rechthebbende zelf om op te treden tegen een
`inbreukmaker. Strafrechtelijke handhaving wordt aangewend als ultimum
`remedium. Daarbij is in vele gevallen schade voor de volksgezondheid en
`veiligheid in het geding. Daarnaast staat de bestuursrechtelijke handha-
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`4
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 11 of 42
`ving door de douane aan de buitengrens. Hieronder volgt een korte
`uiteenzetting over deze drie gebieden van handhaving.
`
`Privaatrechtelijkehandhaving
`
`Optreden tegen iedere vorm van inbreuk op intellectuele-
`eigendomsrechten is in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de
`rechthebbende zelf via het civielrechtelijke traject. Nederlandse wetgeving
`beschikt reeds over een uitgebreid instrumentarium voor de civielrechte-
`lijke aanpak, dat zowel toepasbaar is op eenvoudige inbreuken als op
`grootschalige namaak en piraterij. De civiele procedure wordt gevoerd
`volgens de algemeen geldende regels voor civielrechtelijke procesvoering
`in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Daarnaast kan de recht-
`hebbende gebruik maken van enkele in de specifieke intellectuele-
`eigendomswetgeving in kwestie opgenomen maatregelen, bijvoorbeeld
`beslag op en opeising van inbreukmakende voorwerpen zoals op basis
`van artikel 28 Auteurswet 1912. Ten slotte zijn in het kader van de onrecht-
`matige daad (inbreuk op een intellectueel-eigendomsrecht valt onder
`artikel 6:162 van het Burgerlijk Wetboek (BW)) in de rechtspraak een aantal
`maatregelen ontwikkeld die de schade die de inbreuk veroorzaakt, voor de
`rechthebbende moeten beperken en tegengaan. Veel van deze maatre-
`gelen zijn gebaseerd op artikel 3:296 BW, waaruit volgt dat degene die
`jegens een ander verplicht is iets te geven, te doen of na te laten, daartoe
`door de rechter, op vordering van de gerechtigde, wordt veroordeeld. Het
`gaat hier om de volgende maatregelen:
`1. verbod op (eventueel dreigende) inbreukmakende handelingen;
`2. nietigverklaring en doorhaling van een geregistreerd en inbreuk-
`makend of anderszins ten onrechte verleend recht;
`3. schadevergoeding (artikel 6:162 jo artikel 6:195 BW);
`4. winstafdracht;
`5. beslaglegging tot afgifte van inbreukmakende goederen;
`6. opeising van inbreukmakende zaken door de rechthebbende dan wel
`vernietiging of onbruikbaarmaking daarvan;
`7. gebod om informatie te verstrekken over de identiteit van afnemers
`van inbreukmakende producten en over hoeveelheden, dit om hen
`apart te dagvaarden of om de naleving van andere maatregelen zoals
`de recallte kunnen controleren;
`8. recall: gebod tot het terughalen van inbreukmakende zaken bij afne-
`mers (niet zijnde consumenten); dit voorkomt dat alle schakels in een
`distributieketen afzonderlijk gedagvaard zouden moeten worden om
`alle inbreukmakende goederen uit de markt te halen;
`9. publicatie van het vonnis of gebod tot het schrijven van een brief aan
`afnemers of andere betrokkenen om hen te informeren over het
`vonnis;
`10. alles te versterken met een dwangsom ingeval de inbreukmaker het
`vonnis niet nakomt.
`
`Het Nederlands bedrijfsleven is zelf zeer actief betrokken bij de bestrijding
`van intellectuele-eigendomsfraude. Daarnaast zijn groepen belangheb-
`benden actief die wereldwijd de belangen van rechthebbenden organi-
`seren en bewaken. Deze organisaties beschikken vaak over zeer hoog-
`waardige informatie. Zij opereren internationaal en voorzien wereldwijd
`opsporings- en handhavingsdiensten van actuele informatie. Voorbeelden
`hiervan zijn de Stichting Namaakbestrijding/React, Stichting BREIN
`(Bescherming Rechten Entertainment-Industrie Nederland), Stichting
`Platform Multimediaproducenten en internationale organisaties zoals de
`BusinessSoftwareAllianceen de InternationalFederationofthePhono-
`graphicIndustry(IFPI).
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`5
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 12 of 42
`Bestuursrechtelijkehandhaving
`
`De bestuursrechtelijke handhaving aan de Nederlandse buitengrens van
`de EU door de douane wordt beheerst door de hierboven in paragraaf 2.2
`genoemde anti-piraterijverordening nr. 1383/2003. Indien een rechtheb-
`bende serieuze aanwijzingen heeft dat inbreukmakende zaken in Neder-
`land ingevoerd dreigen te worden, kan hij de douaneautoriteiten schrifte-
`lijk verzoeken de vrijgave ervan voor het vrije verkeer op te schorten.
`Wanneer de bedoelde goederen worden aangetroffen, waarschuwt de
`douaneautoriteit de rechthebbende, waarna deze tien dagen de tijd heeft –
`die periode kan met nog eens tien dagen worden verlengd – een rechts-
`zaak te starten over de inbreukvraag. Ook kunnen douaneautoriteiten
`ambtshalve vrijgave van verdachte zendingen opschorten, waarna de
`rechthebbende wordt gewaarschuwd, die de hiervoor bedoelde procedure
`tot vaststelling van de inbreuk aanhangig dient te maken. Indien de
`inbreuk is vastgesteld, kan de partij goederen vernietigd worden.
`
`Strafrechtelijkehandhaving
`
`Aangezien handhaving van intellectuele-eigendomsrechten in eerste
`instantie bij de rechthebbende berust, wordt het strafrecht in beginsel pas
`als ultimum remedium ingezet. De strafrechtelijke bestrijding van namaak
`en piraterij is voornamelijk in handen van de FIOD-ECD, de bijzondere
`opsporingsdienst waarbij strafrechtelijk onderzoek naar intellectuele-
`eigendomsfraude is ondergebracht. De FIOD-ECD doet veelal onderzoek
`naar aanleiding van signalen van de politie of douane, maar ook van de
`rechthebbenden, met name als het civiele recht geen uitkomst biedt.
`Daarnaast verricht de FIOD-ECD eigen rechercheonderzoek.
`Sinds 1 april 2002 heeft het openbaar ministerie speciaal voor de straf-
`rechtelijke aanpak van intellectuele-eigendomsinbreuken een functioneel
`parket in het leven geroepen, teneinde namaak en piraterij gestructureerd
`te kunnen bestrijden. Dit parket oefent het gezag uit over de opsporing en
`vervolging. Dit behelst zowel het geven van bijzondere aanwijzingen bij
`de opsporing in concrete zaken als het geven van algemene aanwijzingen
`omtrent de richting voor het opsporingsbeleid.
`De Algemene Inspectiedienst van het Ministerie van Landbouw, Natuur en
`Voedselkwaliteit (AID) is belast met de strafrechtelijke handhaving van
`intellectuele-eigendomsrechten in de landbouwproductiesector, het
`kwekersrecht en de bescherming van geografische aanduidingen en
`oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen.
`Bij de vraag in welke gevallen het strafrecht voor toepassing in aanmer-
`king komt, moet met name bij het algemeen belang worden aangeknoopt.
`Het algemeen belang kan in het geding zijn bij gedragingen die een
`bedreiging (kunnen) vormen voor de volksgezondheid of de openbare
`veiligheid. Verder gaat het met name om de grootschalige vormen van
`intellectuele-eigendomsfraude, gepleegd in beroep of bedrijf, die de markt
`verstoren. Ten slotte is strafrechtelijk optreden aangewezen bij vermoeden
`van betrokkenheid van georganiseerde criminaliteit.
`De strafrechtelijke handhaving van het merken- en modellenrecht is gere-
`geld in het Wetboek van Strafrecht (artikel 337). Strafrechtelijke handha-
`ving van het octrooirecht komt vrijwel niet voor. De strafbepaling staat in
`de ROW 1995 zelf (artikelen 45 en 79). De strafrechtelijke handhaving van
`het kwekersrecht is geregeld in de artikelen 90–91 van de Zaaizaad- en
`plantgoedwet 2005 en artikel 1, onder 2, van de Wet op de economische
`delicten. De Auteurswet 1912 (Aw) en de Wet naburige rechten (Wnr)
`kennen eigen strafbepalingen (met name de artikelen 31–36b Auteurswet
`en de artikelen 21–31 Wet naburige rechten). Ook in de Handelsnaamwet
`is een strafbepaling opgenomen (artikel 7).
`
`Tweede Kamer, vergaderjaar 2005–2006, 30 392, nr. 3
`
`6
`
`

`

`Case 1:19-cv-11586-FDS Document 210-11 Filed 07/16/21 Page 13 of 42
`3. Inhoud van de richtlijn
`
`3.1. Algemeen
`
`De richtlijn legt een bodem in de civielrechtelijke handhaving van de
`lidstaten. De richtlijn bevat minimum-harmonisatie-eisen waaraan de
`lidstaten moeten voldoen en zij mogen verdergaande maatregelen treffen
`indien dat ten gunste is van de rechthebbenden (artikelen 1 en 2, eerste
`lid, van de richtlijn). De richtlijn laat de nationale systemen van rechts-
`handhaving verder ongemoeid en schrijft enkel voor dat er voor
`intellectuele-eigendomsrechten een civielrechtelijke handhavings-
`procedure beschikbaar dient te zijn. De richtlijn ziet dus niet op het straf-
`recht (artikel 2, derde lid, onder c van de richtlijn).
`
`3.2. Toepassingsgebied
`
`De richtlijn heeft in beginsel betrekking op alle inbreuken op
`communautaire en nationale intellectuele-eigendomsrechten. Bij enkele
`bepalingen kunnen de lidstaten echter als voorwaarde voor toepasselijk-
`heid opnemen dat de inbreukmakende